Przez labirynt technik i zaleceń – wędrówka po świecie masażu klasycznego

Masaż klasyczny to jedna z najpopularniejszych form relaksacji ciała, której celem jest zarówno eliminacja bólu, jak i ogólne poprawienie stanu zdrowia i dobrobytu pacjenta. Wykonywany jest zazwyczaj bez użycia olejków czy innych tego typu substancji, co umożliwia terapeucie dokładniejsze odnalezienie i rozwiązanie problematycznych napięć mięśniowych oraz lepszy dostęp do głębszych warstw tkanek.

Podstawowym elementem masażu klasycznego jest składowa bezpośrednia i pośrednia oddziaływania na organizm. Wykonywanie masażu to mistrzowskie połączenie różnorodnych technik – począwszy od głaskania, przez rozcieranie, ugniatanie, oklepywanie, wykorzystanie wibracji, wstrząsania aż po wałkowanie. Niezależnie od reszty, głaskanie otwiera i zamyka rytm zabiegu, przenikając pomiędzy pozostałe metody. Pacjent podczas sesji może być umieszczony w pozycji siedzącej lub leżącej, co zależy od obszaru ciała mającego zostać poddany terapii. Choć większość technik jest wykonywane na sucho, delikatna skóra może wymagać zastosowania niewielkiej ilości substancji poślizgowej. Ważne jest jednak, aby nie aplikować jej bezpośrednio na skórę pacjenta, ale najpierw na dłonie masażysty.

Przed przystąpieniem do masażu, terapeuta powinien przeprowadzić szczegółowy wywiad, badając między innymi styl życia pacjenta oraz ewentualne choroby i leki, które przyjmuje. Następnie należy poinstruować klienta o przebiegu zabiegu, odkryć potrzebny do pracy obszar ciała oraz ulokować go w odpowiedniej pozycji. Wałki piankowe są tutaj pomocne w uzyskaniu maksymalnego odprężenia ciała. W zależności od pozycji pacjenta, wałek ten umieszcza się pod stopy (podczas leżenia na brzuchu) lub pod kolana (leżąc na plecach). Obszary ciała niewymagające masażu pokrywa się ręcznikiem dla zapewnienia komfortu psychicznego i termicznego pacjenta.

Masaż klasyczny powinien zaczynać się od najdalszych części ciała i stopniowo przenosić się w kierunku centrum. Jego intensywność dobierana jest indywidualnie, adekwatnie do problemu zdrowotnego pacjenta i jego subiektywnych odczuć. To, co ważne – masaż tego typu nie powinien powodować dyskomfortu czy bólu, wręcz przeciwnie – jest zwykle postrzegany jako przyjemność. Niezależnie od techniki, każdy chwyt powtarzamy co najmniej dwa razy, choć lepiej jest wykonać 3-4 powtórzenia przed przejściem do następnego. Pamiętajmy, by nie przerywać wykonania chwytu ani całego masażu.

Możemy podzielić masaż klasyczny na całościowy i częściowy. Podczas gdy ten pierwszy polecany jest w przypadku takich schorzeń jak krzywica, hipotrofia mięśniowa, nadwaga, nerwica, zaburzenia wegetatywne czy problemy z układem krążenia i oddechowym (o ile nie istnieją przeciwwskazania), to drugi stosuje się przy identyfikacji obniżonego ciśnienia tętniczego krwi, choroby Raynauda, przewlekłej niewydolności krążenia obwodowego, rozedmy płuc, przewlekłego nieżytu oskrzeli, wad postawy oraz wielu innych problemów zdrowotnych.