Terapia z wykorzystaniem kotów: co to jest, jakie efekty przynosi i jakie rasy kotów są najbardziej odpowiednie
Felinoterapia, będąca odpowiednikiem terapii z użyciem psów, to stosunkowo nowe podejście do leczenia poprzez interakcje ze zwierzętami. Zaobserwowano, że koty jako terapeuci mają bardzo pozytywne działanie na ludzi. Choć wiele osób czerpie radość z posiadania kota jako domowego pupila, felinoterapia jest bardziej zaawansowaną formą tego związku.
Koty, które zostały udomowione ponad 9000 lat temu, prawdopodobnie pochodzą od kota nubijskiego. Obecnie wyróżnia się ponad 70 różnych ras kota domowego (Felis catus). Koty nie mają naturalnych wrogów i mimo dostarczania im pożywienia przez opiekunów, nadal polują. Takie zachowanie może prowadzić do zaburzeń w naturalnym ekosystemie. Felinoterapia być może pomoże rozwiązać ten problem i poprawić negatywny wizerunek tych zwierząt.
Początki felinoterapii
Koty od dawna były cenione przez ludzi, nie tylko za ich umiejętność polowania na gryzonie. Na Cyprze znaleziono grobowiec sprzed 7500 lat p.n.e., w którym pochowano człowieka wraz z jego kotem. Egipcjanie uważali koty za magiczne istoty przynoszące szczęście i dobrobyt. Po śmierci, koty były mumifikowane na podobieństwo ludzi.
Terapia z wykorzystaniem zwierząt stała się bardziej popularna dopiero w XIX wieku, a jedną z jej pionierek była Florence Nightingale, twórczyni nowoczesnego pielęgniarstwa. Zauważyła ona, że pacjenci szpitali psychiatrycznych, którzy mieli kontakt z małymi zwierzętami, łatwiej radzili sobie z lękiem i szybciej wracali do zdrowia. Felinoterapia stała się bardziej popularna w ciągu ostatnich kilku dekad. Brazylijska psychiatra Nise da Silveira jest uważana za prekursorkę tej metody. W celu eksperymentu, wprowadziła pięć kotów na oddział psychiatryczny i obserwowała reakcje pacjentów.
Zasady felinoterapii
Felinoterapia polega na wykorzystaniu specjalnie dobranych i wytrenowanych kotów do rozwiązania konkretnych problemów zdrowotnych. Najlepszymi rasami dla terapeutów-kotów są Ragdoll, Maine Coun, koty syjamskie i perskie oraz amerykańskie krótkowłose. Ważne jest jednak nie tylko pochodzenie kota, ale także jego zachowanie – kot powinien być stabilny emocjonalnie, tolerancyjny na różne bodźce i otwarty na interakcje z ludźmi, szczególnie z obcymi.
Ważne jest również odpowiednie szkolenie zarówno kota jak i jego właściciela. W Polsce istnieją fundacje, które pomagają w przygotowaniu do felinoterapii i potwierdzają umiejętności duetów terapeutycznych.
Zgodnie ze zwolennikami felinoterapii, bliskość kota – jego ciepło, miękkość i kojące mruczenie – to bardzo pozytywny bodziec psychologiczny. Badania opublikowane w 2009 roku w „Journal of Vascular and Interventional Neurology” pokazują, że osoby posiadające koty są mniej narażone na zawał serca czy udar.
Choć posiadanie kota może przynieść wiele korzyści dla zdrowia, nie każdy jest w stanie opiekować się zwierzęciem. W takich przypadkach nieoceniona okazuje się pomoc profesjonalnych terapeutów-kotów.
